19 Wiosen są jednym z najbardziej oryginalnych zespołów alternatywnych w Polsce. Formacja powstała w 1989 r. w umysłach trzech łódzkich nastolatów, którzy przybrali pseudonimy Henryk Ulik, Zygmunt Waleczny i Franciszek Maciak. Na początku lat 90. zmaterializowała się w postaci domowych nagrań - pierwszą kasetę "Co każdą chwilę" wypełniły głównie śpiewane depresyjnym głosem przez Ulika przeboje lat 60. i 70. m.in. z repertuaru Jacka Lecha i Piotra Szczepanika. Druga "Zmarnowany kwiat" zawierała już autorski materiał, neobigbitowe piosenki będące swoistą galerią miejskich wykluczonych i kroniką zbrodni oraz wypadków - poświęcone przykładowo złodziejowi prądu albo śmiertelnej bójce meneli nad stawem. W połowie lat 90. 19 Wiosen uzupełniło skład o regularną sekcję rytmiczną i zaczęło koncertować jako zespół punkowy z elementami baroku. Przyjęta została też nowa poetyka, skupiona na gloryfikacji wyobcowania jednostki i radosnym katastrofizmie.
Przełom wieków zespół 19 Wiosen przeżył w hibernacji. Wznowił działalność w 2004 r. w nowym składzie, w którym ze starego pozostali Ulik i Waleczny. Wreszcie zaczęły ukazywać się płyty - najpierw retrospektywne "Co każdą chwilę zmarnowany kwiat" i "11 zim", potem premierowe "Piękno" i "Pedofil". Zespół odbył długie tournee po Rosji, docierając aż do Saratowa nad Wołgą. W tekstach nowych piosenek Pryt zawierał elementy obydwu wcześniejszych stylistyk.
"Pożegnanie ze światem" otwiera nowy okres w historii 19 Wiosen. Apokaliptyczne zapędy w liryce zostały podkreślone wzbogaceniem brzmienia o drugi instrument klawiszowy - oldschoolowego mooga, którego dźwięki przywodzą na myśl zapomniane filmy o podróżach w kosmos.
Temat: 
