Od jakiegoś czasu Poznań staję się Polską stolicą post-rocka – „Post-nań”. I to właśnie tam głównie grają wszystkie kapele ze światowej czołówki. Tak nie może być, Łodzianie też chcą zobaczyć u siebie 65daysofstatic, Red Sparowes czy Godspeed You! Black Emperor. A nie tłuc się pół Polski.
Małymi kroczkami spróbujemy temu zaradzić.
Pomogą nam w tym 2 kapele post-rockowe (a jakże): jedna wprost z kulturalnej Francji, a druga zza oceanu, a konkretniej z Północnej Dakoty.
A oprócz nich zagra jeszcze kolejny skład z Francji: elektroniczny Can't Bear This Party i nasz rodzimy, matematyczny gigant czyli Moja Adrenalina.
Jako, że 2 zespoły pochodzą z Francji, a Francja kojarzy się min. z winem – zaczniemy od przyspieszonego kursu oceny i testowania wina w wykonaniu Mastera Sommelier: Przemysława Kowalskiego. Nauczymy się na co należy zwracać uwagę patrząc na etykietę, jak wąchać i smakować wino czy jak ważną rolę odgrywa korek! Kurs zwieńczony zostanie degustacją.
Kiedy post-rock i emo/screamo kiełkowały w latach ‘90 nikt się nie spodziewał, że kiedyś połączą swoje siły tworząc coś zupełnie nowego, ale i naturalnego. Dwoje braci rozdzielonych przy urodzeniu i po latach odnalezionych.
Sugartown Cabaret wywodzi się z najbardziej atmosferycznej sceny emo, czyli tej francuskiej. I o ile to Envy z Japonii jest uznawane za najlepsze post-rockowe screamo, o tyle z Francji pochodzi najwięcej zasłużonych dla tego gatunku kapel: Daïtro, Mihai Edrisch czy Sed Non Satiata i wiele innych.
W ich utworach oczywiście nie będziemy mieli do czynienia jedynie z instrumentalnymi partiami, ale i śpiewami i okazjonalnie krzykami. Wszystko to w pełnych napięcia piosenkach, nacechowanych emocjami płynącymi z głębi serca.
Do pełni szczęści brakuje tekstów po francusku – ale nie można mieć wszystkiego.
Wyśmienita porcja przepysznego grania dla wybrednych smakoszy.
Dla fanów: Envy, The Appleseed Cast, Daïtro, Sed Non Satiata, Pianos Become The Teeth, Suis La Lune, Gantz, Sinaloa
Post-metal jest tak naprawdę post-rockiem, ale trudno wrzucać do jednego worka takie kapele jak Sigur Rós i Isis czy Mogwai i Pelican. Dlatego sprytni marketingowy wymyślili nowy termin (który zastąpił określenie metalgaze). Tak jak w post-rocku, piosenki nie mają struktury do której przyzwyczaiło nas MTV tj. zwrotka-refren-zwrotka - tutaj przeciętny słuchacz nie wie czego się spodziewać. Złożone, kilku– nieraz kilkunastominutowe kompozycje post-metalowe czerpią z tradycji muzyki dla panów w długich włosach – czyli mamy i monumentalną ścianę dźwięków i nieco lżejsze momenty, całość wzbogacana niekiedy wydarciem się – tak można by też scharakteryzować Sleeping In Gethsemane. Wydali już 2 płyty, ale wciąż są mało znani (przynajmniej w Polsce) – a zupełnie niesłusznie.
Bo przecież w ich muzyce odnajdziemy też: eksperymentalny rock, math rock, post-hardcore, ambient czy nawet jazz.
Progresywny metal ma się dobrze.
Dla fanów: Isis, Red Sparowes, Russian Circles, Pelican, God Is an Astronaut, Explosions In The Sky, Rosetta, Tool
Ulubieńcy Kuby Wojewódzkiego, zwycięzcy konkursu Neuro Music na tegorocznym festiwalu Assymetry i posiadacze 2 utworów na ścieżce dźwiękowej filmu Jerzego Skolimowskiego “Essential Killing” - zdobywcy Nagrody na festiwalu w Wenecji. Członkowie Mojej Adrenaliny pomimo tego, że grają muzykę zupełnie nie przystępną dla uszu zwykłego słuchacza (najcięższy skład tego wieczoru) – to jednak są w stanie odnieść sukces w popkulturze. To fenomen i jednocześnie nadzieja naszego przemysłu muzycznego.
Ich połamane dźwięki to wypadkowa mathcoru, noise'u i jazzu, a żywiołowe i pełne adrenaliny występy na żywo to ich kolejny atut.
Po kilku latach przerwy pracują nad swoją drugą płytą o wdzięcznym tytule:“abcdefghijklmnoprstuwxyz” z której część utworów zapewne usłyszymy. Czy rzeczywiście zrewolucjonizują polską muzykę? Zobaczymy.
Dla fanów: Converge, The Dillinger Escape Plan, Meshuggah, SikTh, Refused, The Number Twelve Looks Like You
Nie ogarniam tej imprezy! czyli pełen kalifornijskich melodii i 8-bitowych klawiszy skład wprost z Nicei. Francuska muzyka już od wielu lat nie kojarzy się jedynie z Edit Piaf i Jean-Michel Jarrem, ale właśnie z totalnym eklektyzmem, mnóstwem zapożyczeń, ale i nowych patentów. CBTP prezentują nową jakość i trend: łączenie dźwięków znanych z gier komputerowych z muzyką rockową. Tego w Łodzi jeszcze nie było. Dajmy szansę chłopakom, kawał świata przebędą. W tym roku wydali debiutancki album „Ain’t No Princess” - skojarzenie z braćmi Mario jak najbardziej wskazane.
Dla fanów: Karate High School, Enter Shikari, HORSE The Band, Four Year Strong, A Day To Remember
Koncert w ramach Żak Festiwal 2010
27.10.2010 o 19:00
w: Improwizacja Jazz Lounge, Łódź, Wólczańska 38
za: 10 zł
14sta edycja Big Day Over przypada akurat w Światowy Dzień Wegetarianizmu. Więc oprócz koncertów znakomitych zespołów (w tym dwóch aktualnie najlepszych w swoich gatunkach w Polsce!) przygotujemy wegetariański happening, propagujący ten styl życia. W programie min.
- darmowe wege żarło: kotleciki, słodkie kulki, ciasto i chleb z pastą
- filmy z tematyką problemów zwierząt
- ulotki, materiały informacyjne, przepisy na jedzenie wegetariańskie
- rozmowy z łódzkimi wegektywistami
Chyba najlepszy polski zespół deathcorowy. Jeżeli mamy czym się chwalić za granicą, to tylko Chopinem i właśnie nimi. Oceny z recenzji ich płyt nigdy nie zeszły poniżej 70%. Więc albo rzeczywiście tworzą epicką artcorową napierdzielankę, albo... mają zasobne portfele.
Nie mnie to oceniać, ale chłopakom nie można zarzucić braku umiejętności. Wokalista opanował chyba wszystkie rodzaje krzyku począwszy od growlu, przez pig squeele na inwardach i outwardach kończąc. Gitarzyści tak zamiatają paluchami po strunach, że pewnie bez problemów wyszłaby im solówka z „November Rain”, a basista mógłby jammować z Flea. Perkusista natomiast wali po garach, że mógłby zawstydzić nawet niego: http://www.youtube.com/watch?v=ItZyaOlrb7E
W tym roku promują, podczas wielgachnej trasy koncertowej, najnowszą Epkę „Forgotten”, którą możemy ściągnąć z ich Myspace'a. Za free rzecz jasna.
Dla fanów: Carnifex, Suicide Silence, All Shall Perish, Whitechapel
Jeżeli myślicie, że My Chemical Romance, Tokio Hotel czy 30 Seconds To Mars to zespoły emo - to po prostu gówno wiecie. I to właśnie STWOF pokazuje jak brzmiało emo/post-hardcore przed komercjalizacją, w latach '90. W Polsce mamy dodatkowo deficyt zespołów grających w klimacie Sunny Day Real Estate, Planes Mistaken For Stars czy nawet zahaczających o genialną francuską scenę screamo.
Dlatego powinniśmy gloryfikować ten skład z Warszawy. Dorobili się świetnego longplaya, który według blogu We Are From Poland jest najlepszą polską płytą 2009 roku. Co więcej, producentem płyty jest lider The Appleseed Cast – wpływowej kapeli która przeszła ewolucję z emo w post-rock.
Nic dodać, nic ująć.
Dla fanów: At The Drive-In, The Casket Lottery, Thursday, Texas Is The Reason
Na takie kapele portal allmusic ma „idealne” określenie: american underground – czyli po prostu oldscholowe, garażowe, techniczne granie, pomieszanie stylów, ogień. W muzyce Capital mamy US indie z lat '90, post-hardcore i szczyptę grunge'u. Zespół dopiero rozpoczyna swoją podróż w wielkim świecie muzycznego showbiznesu. Ale na bank sobie poradzi. Wydali jedną EPkę z 3 utworami (mają też koszulki!), jednak z pewnością na koncercie usłyszymy więcej utworów. Utworów pełnych prawdziwych emocji, melodyjnych i równocześnie zadziornych. Rock'n'roll nie umarł!
Dla fanów: Drive Like Jehu, Fugazi, The Nation of Ulysses, Hot Snakes
Mikrofestiwal który zaspokoi niemal każdego. Będzie rap, będzie metal, będzie hardcore, będzie i elektronika.
Zobaczymy czy Łódź jest gotowa na takie festiwale.
A.J.K.S. to skrót od „A Jezusowi Kazali Spać” - i nie tylko nazwa zespołu jest tu intrygująca. Intrygujące są zarówno teksty – pełne buntu, frustracji i trafnych przemyślnych, jak i same podkłady muzyczne – psychodeliczne, mroczne i hardcorowe. Na polskim rynku nie ma (przynajmniej na razie) drugiego takie takiego zespołu. Na ich koncercie dobrze będą bawić się panowie w szerokich spodniach i bluzach z kapturem jak i Ci w vansach i bluzach z napisem „Hatebreed”.
A kto stoi za projektem? Od samego początku czyli od 2008 roku prowadzi go Wojciech „303” Kosuń – były członek Bad Side Of Social Existence. Niedługo potem wsparł go Odyn – tworzą teraz iście wybuchowy duet. Wydali już kilka płyt, dostępnych za free do ściągnięcia, ale dopiero od lipca tego roku mogą pochwalić się swym pierwszym „fizycznym” nośnikiem zatytułowanym „168/159”.
Dla fanów: Kaliber 44, Ill Bill, Insane Clown Posse, dälek
Chłopaki odwiedzili już raz nasze miasto odgrywając przy tym energetyczne horror szoł. Teraz nagrywają EPkę i przyjeżdżają ją promować. Deathcore to niby połączenie death metalu i metalcoru, ale nie spodziewajcie się panów w skórach, z odwróconymi krzyżami i długimi włosami. Przygotujcie się raczej na piękne krzyki i kwiki, relaksujące breakdowny oraz przytłaczającą perkusję. Final Sacrifice powstał w 2007 roku, członkowie ledwo skończyli 20 lat, a już ostro mieszają na polskim metalcorowym podwórku (tudzież polu). Lansowali się także na koncertach za granicą.
Dla fanów: Bring Me The Horizon, Job For A Cowboy, Suicide Silence, Despised Icon
Legendarny skład z Łodzi po raz kolejny udowodni czym jest prawdziwy hardcore. I nie tylko. Bo przecież nie samym hardcorem człowiek żyje, ale i punkiem i metalem. Od początku związani z estetyką D.I.Y. sami organizowali koncerty, sami nagrali i wydali swoją płytę, mają swój sklep internetowy. Chłopaki nie próżnują, zamieszani są w mnóstwo projektów, dzięki czemu cały czas szlifują skilla. Co zresztą słychać. Wszystko brzmi idealnie, czysto i profesjonalnie. Lepiej nauczcie się tekstu do „Czarnej Pantery”, by nie wyjść na ignoranta.
Dla fanów: Madball, Terror, Sick Of It All, Hatebreed
Kolejny zespół z młodego pokolenia polskich metalcorowców. Czy wyrosną na składy na miarę Faust Again czy Frontside? Zobaczymy i usłyszymy. Na razie pozostaje nam chodzić na ich koncerty. Możemy także ściągnąć ich demówkę. Od początku mieli dużo zmian w składzie, mam nadzieję że to nie wpłynie na zgranie podczas występu. Czekamy na przeszywające riffy i dobrego mosha pod sceną.
Dla fanów: Caliban, I Killed The Prom Queen, Parkway Drive, August Burns Red
Łodzki jednoosobowy projekt. W dzisiejszych czasach do tworzenia muzyki wystarczy laptop. I z tego udogodnienia korzysta ww. artysta. Tworzy różnoraką muzykę, na swoim myspace ma same ambientowe kawałki, ale uwierzcie mi – na koncercie potrafi wydobyć także bardziej rozrywające dźwięki. Wydał 4 płyty, jest na kilku kompilacjach, grywa na koncertach punkowych – będzie dobrze.
Dla fanów: eksperymentalnej ambientowo-noisowej muzyki elektronicznej
13-ta edycja w piątek 13-ego…
Tym razem na Big Day Over przetestujemy własne szczęście i oszukamy przeznaczenie. A czemu organizujemy gig w wakacje, kiedy wszyscy gdzieś wyjeżdżają i jest tyle festiwali? A dlatego, że w Łodzi nic się nie dzieje wartego uwagi!
Kapela powstała w 2007 roku z inicjatywy muzyków lokalnych zespołów tj. Les Chombes czy LFT, którzy z kolei grali w innych, znanych składach: Burning Heads, Uncommenmenfrommars oraz Inner Terrestrials. Pięciu członków Foolish marzy o jednym: by koncertować!
Młody i dynamiczny kwintet wciąż poszukuje idealnej mieszanki pomiędzy różnymi stylami jak punk rock’n’roll, hardcore i ska stworzonych przez znamienite zespoły: Leftover Crack, Union Jack, Rancid, The Flatliners, Against Me!, Freygolo, Dirty Fonzy itd. Czyli po prostu taki mix wytwórni Fat Wreck Chords i Hellcat Records.
Przez ostatni rok Foolish koncertowało ponad 60 razy z Union Jack, Guerilla Poubelle, Nine Eleven, Charly Fiasco etc. we Francji, Belgii, Szwajcarii, Luxemburgu - teraz jest to ich pierwszy występ w naszym kraju.
Tegoroczna trasa po Europie wiąże się z promocją ich pierwszej EPki “Soft Arms” wydanej nakładem Tools Records (ich własna wytwórnia) i Chicken Walk Records.
Dla fanów: NOFX, The Flatliners, Leftöver Crack, Choking Victim
Geneza powstania zespołu The Mugshots ginie w pomroce dziejów, a personalia jego członków nie mają większego znaczenia. To co się naprawdę liczy, co nas łączy i napędza nasze działania to Muzyka. Przez duże M. Starannie omijając wszelkie szufladki staramy się oddać to co w każdym z nas gra najlepszego - przelewamy to na papier, utrwalamy na ścieżkach, wyrzucamy z siebie na koncertach. Przeszliśmy już szmat drogi, nieraz wyboistej i krętej, znacznie rzadziej usłanej różami, lecz końca wciąż nie widać… i bardzo dobrze!
Gdzie nas zaprowadzi ta muzyczna podróż? Przekonajcie się sami.
Dla fanów: Less Than Jake, Mad Caddies, Reel Big Fish
Malo kto wie, iż nazwa zespołu pamięta rok 1999. Tak tak, i wtedy też skład zasilali tacy ludzie jak Skoros, Figon, Lodówa i Wściekły, muzyczka? Old school hc w stronę Battery. Na przełomie 2004/05 do nazwy powrócili ludzie, którzy udzielali się w kapelach takich jak April, Oreiro, Only Way Out czy Revenge - muzyka wbrew pozorom inna, pełen emocji melodyjny punk… Zespół gościł w rożnych częściach Polski, 2006ty przyniósł epke “13th day of January”… 14stki zawiesiły działalność w roku 2008, ale też nie do końca, czasem chłopaki zagrali jakąś sztukę… Listopad 2009 - odświeżony skład, nowe kawałki, niby inny klimat, ale power ten sam, przygotowania do płyty, na która już jest materiał, jeszcze praca nad tekstami i jazda!
Dla fanów: Green Day, The Ataris, blink-182
Szwedzka formacja Vervain po raz pierwszy zawita do Polski. Jej muzycy to byli członkowie takich grup jak When we fall czy Ratad, znanych dobrze na europejskiej scenie hc/punk. Ich muzyka to najczystszy w swojej postaci hardcore. Szybkie bity bez zbędnych przestojów, jazgotliwe gitary i wściekły, agresywny wokal sprawiają, że bije od nich niesamowita energia. Na żywo tętnią ekspresją, która udziela się publice. Warto wydać na nich te parę złotych.
Można powiedzieć, że zespół powstał na nowo w listopadzie 2009 roku. Do składu dołączyło dwóch młodych ludzi, którzy wraz z sobą wnieśli mnóstwo energii, pomysłów i świeżości, co zaowocowało zupełnie nowym materiałem. Muzyka warszawskiego składu określana jest jako screamo, violent emo czy post hardcore, co daje mix agresji, hałasu oraz melodii. Te dziewczęce zagrywki łączą bardzo sprytnie z punkowymi synkopami, co nadaje charakteru i ciekawej formy. Podsumowując: nowi ludzie, nowa muzyka, więcej energii i rock and rolla.
Ostatnia edycja Big Day Over* - zagrają 2 zespoły z zagranicy na punkowe pożegnanie roku szkolnego, a także równoczesne rozpoczęcie zabaw i hulanek wakacyjnych. Zapraszamy!
Jednocześnie mamy zaszczyt poinformować ze ta edycja będzie edycja urodzinową gdyż Big Day Over 15go czerwca stuknie 5 latek istnienia, więc dla każdego członka zespołu który kiedyś grał na BDO wstęp gratis
*przed wakacjami (ale w wakacje też coś planujemy - taki chwyt marketingowy ;p)
Stali bywalcy sławnego festiwalu The Fest na Florydzie, pochodząca z Filadelfii grupa Dirty Tactics, zdobywa coraz większy rozgłos i popularność jako jeden z najbardziej ekscytujących nowych zespołów na amerykańskiej scenie punkowej. Wyróżniają ich chwytliwe melodie, refreny idealnie nadające się do wspólnych sing-alongów z publicznością oraz surowa intensywność i wigor spotykane tylko w undergrundzie. Kolejne płyty, debiut “Love Is Dead, Art Is War” CD (2007, Underground Cities) oraz “Gangster Stamina” CD EP (2008, Underground Cities) pokazują, że choć punkowe korzenie, wartości i etos i rock’n’rollowa energia są w twórczości Dirty Tactics oczywiste, to ich muzyka ewoluowała w kierunku, który mogą nazwać swoim własnym i wyjątkowym.
Na początku 2010 roku Dirty Tactics nagrywali kolejną płytę pod okiem Johnny’ego Rioux z Street Dogs. Materiał ukaże się w formatach CD/LP/iTunes dzięki Say-10 Records i Flix Records (Europa). Nową płytę zespół będzie promował na siedmiotygodniowej trasie na kontynencie występując m.in. na sławnym Thrashfeście w Holandii. Będzie to druga wizyta Dirty Tactics w Europie.
„Grają jak Hot Water Music puszczone na 45 obrotach zmiast na 33” - to fragment jednej z recenzji płyty brytyjskiej formacji Bangers. Pozytywna załoga z Cornwall, której nazwę zainspirował były pomocnik Southampton Nicky Banger łączy swojej muzyce szorstki punk rockowy styl rodem z gorącego Gainsville z skate punkiem datowanym na lata 90.
Zespół ma na koncie split LP z Break the Habit oraz dwie EP-ki „Art of Underground” i „Brits Abroad”. Ta ostatnia została przygotowana specjalnie z okazji występu zespołu na The Fest w Gainnsville. W Wielkiej Brytanii koncertowali m.in z H2O i Crocus.
„W rzeczywistości Bangers to grupa pozytywnych kolesi, lubiących przybijać „piątki” i pić tanie amerykańskie piwo słuchając Lattermana” - to chyba najlepszy krótki opis zespołu.
Temat: 
